نویسنده: kamaleddin

و اما اينكه در راستاي اهداف متعالي دانشجويي برنامه اي گسترده را براي ايجاد روابط دوستانه با TA هاي مختلف پياده كردم كه اتفاقا بسيار موفق هم بودند. طبق معمول TA رياضي سر كلاس دچار اشتباهات نابخشودني شدند و اينبار سياستي را پياده كرديم و بعد از كلاس به سراغش رفتم و بعد از 15 دقيقه توضيحات متوجه اشتباه شدند و فرمودند كه چرا سر كلاس نگفتي و از اين به بعد سر كلاس مطرح كن و الخ. بعد با لحن صميمانه تري از مليت ما و امتحانات و .. پرسيد كه تاييدي بود بر ايجاد روابط حسنه بين من و TA بيچاره. علي رغم توصيه‌هاي كه كردند از چهره مباركشان پيدا بود كه بسيار موجبات مسرت خاطرشان را فراهم كرده‌ايم كه جلوي بچه‌هاي ديگر آبرو ريزي نكرديم. ديگر اينكه TA فيزيك را در يكي از افطاري‌هاي ماه رمضان ديدم و همان جا برقراري و تحكيم روابط را شروع كرديم. چند روز بعد كه سر كلاس آزمايشگاه به علت قلت وقت فرصت تحويل دفتر نشد به راحتي و با يك ايميل Office آقا را پيدا كردم و دفتر را در فردای روز آزمایشگاه به ايشان تحويل دادم. در شرايط عادي TA حق تصحيح دفتر را بعد از كلاس ندارد ولي اگر روابط حسنه شد TA عرب هنگام خداحافظي با لهجه فارسي از شما خداحافظي هم مي كند. و اما TA calculus هم به خوبي من را به خاطر تحويل دادن سريع quiz مي شناسد و اوايل كه برگه را تحويل مي دادم يك بار جولب ها را چك مي كرد ولي اخيرا خودشان برگه را مي گيرند و بنا به تعريف مي گذارند و الخ.. هر چند كه احتياجي به روابط حسنه با ايشان نيست ولي اطالاعات خوبي از مسايل مختلف دانشگاه دارد كه مي تواند مفيد واقع شود.

يكي از شبها تا دير وقت مشغول مطالعه بوديم كه رضا پيشنهاد داد براي خوردن Shawarma به يكي از رستورانهاي تفاطع Gerrard و Church برويم كه بالاي خوابگاه است و غذاهايش همگي حلال. ما هم براي راحت شدن از سحري قبول كرديم و راهي شديم. از قضا فردي كه ساندويچ درست مي كرد هم ايراني از اب درآمد و تخفيفي هم روي غذا به ما داد و خوش و بشي كرديم كه در ساعات نيمه شب غنيمتي بود. هوا سرد بود و من به قدري از غذاي اين رستوران خوشم آمد كه به رضا گفتم همين الان دور دانشگاه بزنيم و در راه رستوران‌هاي حلال را شناسايي كنيم. اتفاقا در فاصله بين Gould و Gerrard در Yonge سه رستوران حلال شناسايي كرديم و نشانشان كرديم براي آينده تا اگر پروتيينمان پايين آمد خودمان را به فيض برسانيم.

در بعضي طبقات كتابخانه دانشگاه اتاق‌هايي تعبيه شده است تا دانشجوياني كه خواستار مطالعه در گروه‌هاي 2 نفري تا 10 نفري هستند با استفاده از رزرو كه به صورت آنلاين انجام مي شود از اين امكان بهره مند شوند. براي هر شخص هم محدوديت زماني در نظر گرفته شده است تا در حق ديگران ظلم نشود. در مقررات هم آمده است كه اگر از آغاز زمان رزرو 15 دقيقه گذشته باشد و شخصي كه رزرو كرده در محل حضور پيدا نكند گروه قبلي مي تواند به مطالعه ادامه دهد. ما هم مشمول همين قانون شديم و در يكي از روزهاي قبل از يكي از امتحانات، گروه بعدي با نيم ساعت تاخيير آمدند و من توضيح دادم كه طبق مقررات ما مي توانيم مطالعه را ادامه دهيم و الخ. وقتي كه مقررات مربوطه را نشان دادم و حجت بر ايشان تمام شد پرسيد كه Do u speak persian? كه گفتيم بله و رو حساب رو در بايستي گفتيم كه پا مي شويم ولي پيشنهاد آخر حسين اين بود كه چون اتاق بزرگه و ما فقط سه نفر هستيم پس با هم مطالعه كنيم كه حضرت آقا فرمودند كه ما تعدادمون زياده و نمي شه! باز هم بزرگواري كرديم و گستاخي آقا را ناديده گرفتيم و وسايل را جمع كرديم و هنگامي كه بيرون آمديم ديديم كه آقاي محترم كه به همراهي دوست دخترشان براي مطالعه تشريف آورده بودند آشنا از آب در آمده اند و دوست دختر مربوطه دارند با نفر سوم ما خوش و بش مي كنند كه آقا هم بناي عذر خواهي گذاشتند و گفتند كه با هم مطالعه كنيم و ما فقط 2 نفريم و الخ. ما هم قبول نكرديم و رفتيم و عطای مطالعه با حضرات را به لقایش بخشیدیم. جدا كه ما ايراني ‌ها در مملكت غريب، عجيب هواي هم را داريم و یکی از مواردی که ما ایرانی ها با وجود تعداد زیاد و ثروت انبوه و رده های بالای آکادمیک که در این کشور داریم هنوز به صورت یک اجتماع قوی و صاحب قدرت در رده های سیاسی نیستیم و هنوز به مردم این کشور به درستی معرفی نشده ایم می تواند منشا گرفته از همین ناهنجاری های کوچکی باشد که در موارد مختلف به اشکال گوناگون بروز و ظهور می کند.

رايرسون به نسبت York و UofT دانشگاه متمركز و كوچكي است و اين مركزيت مزايايي دارد كه براي زمستان گويا بسيار قابل ملاحظه است. رفتن از كلاسي به كلاس ديگر و از ساختماني به ساختمان ديگر- در زمستاني كه سرماي آن آب بيني را منجمد مي كند و ريه‌ها را خشك مي كند – در زماني كم و فواصلي كوتاه نعمتي است كه جاي شكر دارد. دو شب قبل از امتحان CPS يكي از بچه ها ما را براي درس خواندن به يك كافه‌اي برد در دانشگاه كه تا به حال نديده بودم. عجيب است كه در دانشگاهي كه البته چندان هم بزرگ نيست جاهاي دنج زيادي وجود دارد كه فقط به مدد تجربه و بالا رفتن سنوات تحصيلي بر افراد مكشوف مي شود. مكان كافه جايي حوالي موتورخانه دانشگاه بود چون لوله ‌هاي زيادي وجود داشت كه گویا سیستم حرارتی دانشگاه را تشکیل می داد و اگر دوربيني بود حتما عكسش را مي گذارم. ديگر اينكه در طبقه اول خوابگاه خودمان هم يك جاي دنج براي درس خواندن پيدا كرديم كه البته از كشفيات رضاست. تنها مشكل اتاق نرسيدن WiFi دانشگاه به اين قسمت است كه الحمدالله به مدد secure نبودن router همسايه روبه رويي از اينترنت هم بهره مند شديم . كاشف به عمل آمد كه جمعي از بچه هاي طبقه اول تا سوم خوابگاه هم از اينترنت همسايه روبه رويي به فيض مي رسند. البته اين اطلاعات بعد از Login كردن به Router مربوطه به دست آمد كه با Default Password ست آپ شده بود.

لطف ماه رمضان به ربناي شجريان و اذان موذن زاده و دعاي سحر صالحيه كه ما اينجا يك جورايي ازشون محروم بوديم. من هم براي اينكه تا حدي ماه رمضان را شبيه سازي كرده باشيم موارد مذكور را download كردم و Task ي را تعريف كرديم براي ربنا و دعاي سحر تا شبها با صداي استاد آماده افطار شويم و سحر ها آماده سحري. تنظيمات را جوري قرار داديم تا صبح Laptop با رسيدن به موقع Task روشن شود. سحر يكي از روزها كه يادم رفته بود صداي كامپيوتر را كم كنم، استاد صالحي چنان بسم اللهي گفت كه jason و andrew را از خواب پراند و من هم چنان گيج خواب بودم كه دنبال تلويزيون مي گشتم تا صدايش را كم كنم. غافل از اينكه كانادا هستم و خوابگاه و همه چي شبيه سازي است. تا اين موارد از ذهنم بگذرند و زمان و مكان برايم روشن شوند همه را زابه راه كرده بودم. يك بار هم موقع افطار در حالي كه به سمت خوابگاه مي رفتم متوجه پخش شدن ربنا از خيابان شدم و خوشبختانه اين بار مدت كمتري طول كشيد تا بفهمم كه laptope مربوطه روشن شده اند و ربنا از مسجد پخش نمي شود!!

هفته پيش به علت امتحانات و تكاليف ريشمان مقاديري بلند شده بود و قيافه مان مي رفت تا شبيه همان دوستان انجمن مسلمانان دانشگاه شود. اين نكته وقتي بر من هويدا شد كه يك نفر بعد از خوردن به من گفت Sorry Bro. كه در حقيقت منظور از Bro همان Brother است و همان عنواني است كه بعضي ها هنوز هم در ايران براي مخاطب ساختن ديگران از آن استفاده مي كنند.

منابع غير آگاه، نيمه آگاه و تمام آگاه گفته بودند كه انجمن مسلمانان دانشگاه‌ها حتما در ماه رمضان پذيراي دانشجويان روره دار و شبه روزه دار و .. هستند. من هم براي بي نصيب نماندن از اين فرصت استراتژيك( با توجه به نزديكي خوابگاه به دانشگاه) در روز اول ماه رمضان و ساعاتي قبل از اذان براي يافتن محل افطار راهي
Student Campus Center شدم. نشانه نزديك شدن به محل مورد نظر كاملا و به طرز محسوسي احساس مي شد. مردماني با ريش هاي بلند و انبوه كه بلافاصله آدم را به ياد نيويورك مي انداختند!!(از جهت شباهت به بن لادن) خيلي جا خوردم و از ديدن اين همه قيافه‌هاي ترسناك در اولين فرصت محل مربوطه را به سمت Pitman hall ترك گفتم.
در Eyeopener خوانده بودم كه چندي قبل چندي از دانشجويان يهودي شعار هايي را بر عليه مسلمانان رايرسون نوشته بودند و خواستار مرگ تك تك آنها شده بودند. ديدن وجنات حضرات هم مزيد بر علت شد و ما تا مدتي آن اطراف آفتابي نشديم تا اينكه يك روز قضيه را به رضا گفتم و از آنجايي كه اين بشر شكمو دست من را از پشت بسته است فرداي همون روز كه البته اواسط ماه رمضان بود به من گفت كه در محل حاضر شده و به فيض رسيده است. از قيافه‌ها و جو حاكم پرسيدم كه گفت غذا را بچسب و بي خيال اين مسايل. در مقابل اين تحريك رضا تسليم شدم و فرداي همان روز به همراه دوستان رفتيم و دلي از عزا در آورديم. عجيب پشيمان بودم كه چرا زودتر اين اقدام انقلابي را نكرده بوديم. كاشف به عمل آمد كه جمعي از روزه داران عزيز ايراني هم كه البته روزه كله گنجشكي را استاد مي كنند نيز حضور سبزشان را به هم مي رسانند و حتي تا جايي پيش رفته اند كه جمعي از دختران عزيز نيز با كشيدن كلاه بر سر و نزديك كردن شكل و شمايل به حجاب اسلامي از غذايي پر گوشت و البته پر ادويه و تند بي نصيب نمي مانند. نا گفته نماند كه مراسم افظار بعد از نماز برگزار مي شد كه البته ما قسمت اول را دودر كرده و فرادا برگزار مي كرديم. روز اول كه براي ادای نماز رفتم فراغت بعد از نماز جماعت بود و جماعتی که خستگی و گشنگی فشار زیادی بر آنها آورده بود نشسته بودند و هنگامي كه مهرم را درآوردم صداهاي پچ پچي را شنيدم كه متعجبانه مي گفتند كه This guy is Iranian. گويا ايراني جماعت در اين مكان تا حالا نماز نخوانده بود!!

دو هفته اخير به طرز غير قابل پيش بيني مشغول تكليف و درس و امتحان بوديم و اساسا فرصت هر گونه به روز رساني ازم گرفته شده بود. مطالب زياد است و تلاش مي شود تا به تدريج و در طي روزهاي آينده آورده شوند. در آوردن مطالب هم سعي مي شود تا از مطالب قديمي تر شروع كنم.

جمعه 2 هفته پيش 2 امتحان داشتيم در يك روز كه فشار آنها و همراه شدن اين امتحانات با ماه مبارك رمضان چنان بود كه نزديكي هاي افطار ضعف حاصل از آنها رمقي براي راه رفتن باقي نمي گذاشت و با برداشتن هر قدم بيم آن مي رفت كه هر لحظه با سر به زمين بخورم. جالب اينكه امتحانات در اين سوي آب ترجيحا بعد از ظهر و ساعت 4 برگزار مي شود كه بدترين زمان ممكن براي من بود. نادر داووري هم اتفاقا ساعت 7:30 بعد از ظهر همان روز نمايش فيلمي داشت در دانشگاه يورك كه ما هم قصد كرده بوديم هر جوري كه شده حتما حضور داشته باشيم و فيضي برده باشيم. ساعت 6 و بعد از امتحان آخر متروي شمال به سمت Finch را سوار شدم و خوش و خرم منتظر رسيدن مترو به مقصد شدم. دم افطار بود و سردرد و گرسنگي و نبود فسفر براي همين تصميم گرفتم براي جلوگيري از هر گونه اشتباه احتمالي حتما سوال كنم تا از نا كجا آباد سر در نياورم. لذا از يكي از مغازه هاي همان ايستگاه راهنمايي گرفتم اما غافل از اينكه مغازه دار محترم از من هم گيج تر تشريف داشتند و ما را كاملا به سوي اتوبوسهاي اشتباه راهنمايي كردند. به جاي اتوبوسهاي TTC به قسمت اتوبوس هاي بين منطقه اي تورنتو رفته بودم . آنجا هم علي رغم سوال از راننده هاي آن خط جواب درست و حسابي نگرفتم. تنها فكري كه به ذهنم رسيد زنگ زدن به تنها شماره اي بود كه حفظ بودم كه به خاطر مشغول بودن دوستان به هماهنگي براي نمايش فيلم، بعد از 4 تماس كه با فاصله انجام شد و تمام شدن پول خردهايم نتيجه اي حاصل نشد. و اما در زمان بين تماس ها و موقعي كه در ايستگاه نشسته بودم پير مردي مسن، 70-60 ساله كه ريش هايش را كاملا تراشيده بود و تبپي كاملا ايراني داشت به سمتم آمد و گفت كه آيا شما ايراني هستي كه من هم جواب مثبت دادم. پولشان تمام شده بود و مي خواستند از Debit Card شون پول بردارند كه بلد نبودند. كمكش كردم و پولش را هم change كردم و راهي شد. مريض بود و وقت دكتر داشت و وقتي كه ازش سوال كردم چگونه است كه در اين شهر درندشت و بدون كمترين آگاهي از زبان تنها راه افتاده جواب داد كه مريض هستم ولي نه آنقدر. جواب به قدري منطقي بود كه تمام تلاشم را كردم تا خنده‌ام نتركد و پير مرد ضايع نشود. در آخر هم مي خواست به من پول بدهد پيش خودش فكر مي كرد كه پول كم آورده‌ام كه آنگونه كه وصفش رفت در ايستگاه علاف بودم كه جواب منفي دادم و تشكر كردم. چيپسي خريدم و متروي جنوب به سمت Dundas را سوار شدم و در راه به اين فكر مي كردم كه هفته سختي را در پيش رو دارم.

الحق و الانصاف كه سيستم آكادميك در غرب امكانات بالقوه گسترده و البته وحشتناكي را براي تحقيق و توسعه فراهم آورده تا آنجايي كه وقت امروزم به جستجو در دنياي جديدي گذشت كه حيرت انگيز، ترسناك، عظيم و در عين حال دوست داشتني است. قریب به 9 سال از اولين مرتبه ورودم به اينترنت و آشنايي با دنياي اطلاعات و Information Overloading و .. مي گذرد و بعد از آن هيج وقت تصور نمي كردم كه روزي برسد كه دوباره اون هيجانات و احساسات شيرين تكرار شود. زهي خيال باطل . با باز شدن درهای جدید هر چند امروز يك قدم خودم را جلوتر از ديروز حس مي كنم که در واقع تصدیق این حرف تفکر برانگیز دوست خوبم بيل گيتس است که ما در دهه‌اي زندگي مي كنيم كه واقعيت‌ها انتظارات ما را به جلو مي راند.
(we are living in a decade that reality is driving our expectations)
ولي دوباره در برابر عظمتي كه امروز ديدم همان احساسي را پيدا كردم كه در سن 11 سالگي داشتم. امان از اين احساسات نوستالژيك.

صبح امروز يكي از دوستان خوب، صميمي و باهوشم به نام آرش از ايران، از من تقاضاي جستجو براي پيدا كردن تعدادي مقاله داشت از كتابخانه دانشگاه. ما هم افسار كار را داديم به خود آرش و گفتيم اين شما و اين هم Ryerson Library . مدتي گذشت و آرش پيغامي فرستاد و من را در بهتي عجيب و غريب فرو بود كه بالا رفتن ضربان قلب حاصل از شوك مربوطه هنوز به حالت عادي برنگشته. در باب دسترسي به نشريات در دانشگاه قبلا توضيحاتي داده بودم ولي دسترسي به بعضي از منابع وسيع و ارزشمند تحقيقاتي را خود من هم بي خبر بودم. Elsevier كه در واقع كشف آرش بود گنجينه ای است بي انتها و ارزشمند از Journal هاي تخصصي در رشته‌هاي گوناگون كه براي افراد عادي كه طالب آن هستند بسيار دست نيافتني است. ارزش يكي از اين مقالات براي نمونه اين گونه است:
USD 2,191 for all countries except Europe and Japan
EUR 1,959 for European countries

بسياري از اين مقالات در واقع دسترنج يك عمر زندگي آكادميك اساتيدي است كه ما حصل عمر خود را در قالب مقاله، تز و .. منتشر كرده اند. ناگفته نماند كه دسترسي به اين مقالات براي دانشجويان و اساتيد رايگان است. آرش همچنين توضيح داد كه در پي به توافق نرسيدن وزارت علوم ایران با سازمان مربوطه تا به امروز دسترسي به اين منابع براي دانشجويان فراهم نشده است كه واقعا تاسف آور است. عطش و شعفي كه از صداي آرش پيدا بود را به طور كامل احساس مي كردم و گفت كه من از صبح بلا انقطاع مشغولDownload كردن اين مقالات هستم. اما قسمت مهم داستان اين است كه آرش جان، Elsevier را فراموش كن. خونسردي خودت را حفظ كن. يك نفس عميق بكش و بدنت را در حالت Relax قرار بده و اين لينك را نگاه كن. كه نزديك به 200 پورتال مشابه Elsevier فهرست شده اند.

جلسه اي بود براي نوشتن paper و essay. صبح شنبه و در هواي مطبوع و آفتابي تورنتو و در حضور رقص زيباي برگ‌هاي زرد و نارنجي. هوس كردم تا حتما بعد از جلسه مدتي راه بروم تا اين هواي عالي را ناديده نگرفته باشم ولي سحر خواب مانده بودم و ضعف حاصله مانع شد. جلسه به علت Log In نشدن سيستم مربوطه با 10 دقيقه تاخير شروع شد. حدود 26 نفر در جلسه شركت كرده بودند كه با توجه به زمان شروع يعني 10:10 و قرار داشتن در شنبه، بسيار استقبال گسترده‌اي بود. توضيحات كلي در مورد پروسه هاي نوشتن داده شد و خانم محترمي كه پرزنت مي كرند سعي در شركت دادن همه حاضران را در بحث داشتند. يكي از جالبترين حضار، پير مردي بود كه سال‌هاي پاياني يا شايد هم ماه‌هاي پاياني عمر را طي مي كرد و عجيب بوي الرحمن مي داد با اين حال از همه حضار فعال تر بود و سعي مي كرد از 2-3 سلول خاكستري باقي مانده نهايت استفاده را ببرد و اما در آخر و در جواب سوالي كه در مورد اضافه شدن معلومات از طريق اين جلسه به حضار شد هيچ كس دستش را بالا نياورد و سخنران مربوطه حسابي كنف شدند. ولي در نهایت اعتماد به نفس اضافه كردند كه البته همه شما با اين موارد در دبيرستان و مدرسه آشنا شده‌ايد و من سعي در مرتب كردن اين معلومات داشتم. كه عملا يعني كه ببخشيد كه چيزي دستتون رو نگرفت.