ديروز براي اولين بار در كشور كانادا مجبور شدم براي كار اداري مدت 45 دقيقه در صف معطل باشم كه البته هر چه كه نداشت يك پست وبلاگ براي من يكي داشت. رييس محترم دپارتمان در نتيجه پيدا نكردن بنده، نامه استخدام من را به يكي از دوستان داده بود تا به من بدهد و ايشان هم قبول كرده بود. در كمال تعجب و شگفتي با بي ادبي عجيبي در هنگام تحويل نامه مواجه شدم تا حدي كه در هنگامي كه مشغول توضيح دادن يكي از سوالات رياضي بودم، نامه روي ميز من پرت شد! بعد از برطرف شدن شوك و كلاس ها، بلافاصله جهت گرفتن SIN Number به يكي از نزديك ترين دفاتر دولتي در خيابان St Clair رفتم. البته ناگفته نماند كه تمام اطلاعات لازم را قبلا از پورتال دولت كانادا – كه انصافا اكثر خدمات را آنلاين ارايه مي كند- گرفته بودم و فرمهاي لازم را هم پر كرده بودم. حتي مكان نزديك ترين دفتر را نيز با دادن كد پستي پيدا كرده بودم. صف طولاني بود و من هم فرصت را مغتنم شمرده و مشغول خواندن كتابي شدم كه حسين قبلا دونلود كرده بود. اما نكته جالب اين بود كه تقريبا 5 نفر ديگر هم در صف مشغول مطالعه كتاب بودند و نفر جلويي من هم روزنامه را تقريبا از مراحل بلع و هضم گذرانده بود و آماده جذب بود. تقريبا در دقايق 15 ام معطلي يك كارمند را براي سرعت بخشيدن اضافه كردند و در نهايت Front Desk هم پس از مواجهه با نبود مراجع به كمك كارمندان ديگر آمد و خاطره دفاتر دولت الكترونيك را در ايران براي من زنده كرد كه براي صدور مجدد گواهي نامه بايد از صبح زنبيل مي گذاشتي و 4 ساعتي گرماي وحشتناك را در تابستان تحمل مي كردي و … هر چند شناخت BUGهاي اين دفاتر به خصوص دفتر تخت طاووس باعث شد كه پروسه پاسپورت من در كمتر از 7 دقيقه انجام شود ولي معدل معطلي خيلي وحشتناك تر از اين حرفا بود. خانم Front Desk با خوش رويي بيش از حد فرمودند كه تا سه روز ديگر با اين شماره تماس بگيريد و SIN را دريافت كنيد يا اينكه 10 روز بعد منتظر پست شوم.
دسته‌ها