تابستان خود را چگونه می گذرانید؟

و اما شش ماه بعد روز جمعه مورخ ۱۰ ژوین سنه دو هزار هفت میلادی

روز اول
از اقبال بلندم دسترسی من به تمام سیستمها در پی به روزرسانی چندی از سرورهای محترم به کلی مسدود شده بود. گلایه های متعدد من به customer care ره به جایی نمی برد و با اجازه مدیر محترم محل کار را ساعت دو بعد از ظهر به مقصد down town ترک کردم. قدری در H&M خرید کرده و عینک آفتابی ابتیاع می کنیم از مغازه ای جدید که البته قیمت های نسبتا مناسبی هم دارد تا مرهمی باشد بر دل زخم خورده ای که پاهای صاحبش در پی خم شدن برای بستن بند، روی RayBan کذایی کلاسیکش رفته بود و هنری کلاسیک تر، در پی خراشیدن لنزهای پلاریزه آفریده بود. بعد از دقایقی پیاده روی در هوای مکار تورنتو که آفتاب، نور طلاییش را بر بدن برهنه فرشتگانی از جنس اعلا روانه می ساخت راهی Queen و University شدم تا با حسین راهی سینمای همیشگی جمعه شبها-پارامونت- شویم. دقایقی از گلایه های حسین برای دیر آمدن نگذشته بود که نطفه توفانی کاشته شد و به سرعت چتر جاسازی شده در کوله پشتی را در آورده و دوان دوان راه سینما را در پیش گرفتیم. هنوز دقایقی از ورودمان نگذشته بود که گریه آسمان شهر را خیس و پیاده روها را در طرفه العینی به مدت ۱۰ دقیقه خالی از هر گونه حوری و پری کرد. یاران اوشن سیزده ارزش یک بار دیدن را هم نداشت و خواب زودهنگام نتیجه آن.