نوشتن یا ننوشتن! مساله تنبلی نیست

از تبدیل شدن وبلاگم به هفته نامه اصلا خشنود نیستم. قبل از تابستان به “روز نوشت” فکر می کردم ولی گویا آخر هفته ها هم فقط از روی وظیفه و برای خالی نبودن عریضه می نویسم. به شدت دنبال راه انداختن وبلاگی برای مسایل مربوط به تکنولوژی هستم و البته انگلیسی خواهد بود و می خواهم تمرکزم را بیشتر روی مواردی وقف کنم که مربوط به رشته دانشگاهیم هستند و نسبت به آنها passionate هستم. یکی دو ماهی است نه اخبار ایران را دنبال می کنم و نه وبلاگ ها را می خوانم. به شدت احساس آرامش می کنم. اعتیادی بود وبلاگ خواندن که به عقیده من غیر از مواردی خاص و محدود چندان به دانشم نیفزود. به خصوص مواقعی که وبلاگ صحنه خصومت و انتقام جویی های شخصی و .. بود. به شدت Turn Off ام کرد و بی انگیزه. تنها بعضی از وبلاگهای خاص اقوام و دوستان نزدیک و معدود وبلاگهای مورد علاقه ام را دنبال می کنم( که به تعداد انگشتان دو دست هم نمی رسند) و ما بقی را به عدم سپردیم. بنا دارم شبها قبل از رفتن به خانه و در محل کار، اگر روزنوشتی یا مطلبی برای عرضه بود بنویسم و از انباشت مطالب و از یاد بردن جزییات و منصرف شدن از نوشتن، جدا پرهیز کنم.